Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
piątek, 31 stycznia 2025 08:53
Reklama

Inauguracja Roku Jubileuszowego 70-lecia Muzeum w Nieborowie i Arkadii z udziałem Anny Komorowskiej

 Inauguracja Roku Jubileuszowego 70-lecia Muzeum w Nieborowie i Arkadii z udziałem Anny Komorowskiej
30 kwietnia (czwartek) w Nieborowie o godz. 18.00 nastąpi uroczyste otwarcie nowej wystawy Majoliki Nieborowskiej  oraz inauguracja Roku Jubileuszowego 70-lecia Muzeum  w Nieborowie i Arkadii z udziałem Pierwszej Damy,  Anny Komorowskiej, Małżonki Prezydenta  Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego. Przygotowanie nowej aranżacji  majoliki nieborowskiej było możliwe dzięki pozyskanej przez Muzeum dotacji w 2014 roku w konkursie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wprowadzenie w przestrzeń wystawy nowej narracji oraz stylizacji XIX-wiecznej, w interesujący sposób wyeksponowało najcenniejsze obiekty majolikowe znajdujące się w zbiorach Muzeum oraz w kościołach Diecezji Łowickiej. Nowa wystawa obejmie następujące strefy tematyczne: I. Historia i technologia II. Historyczna malarnia III. Książę Michał Piotr Radziwiłł – twórca manufaktury majolikowej IV. Pracownia ceramiczna V. Majolika przeznaczona do wnętrz sakralnych VI. Inspiracje: Antyk, Europa, Wschód VII. Wątki historyczno-patriotyczne VIII. Wielka Wystawa Majoliki nieborowskiej w Hotelu Europejskim 1884 IX. Majolikowe przedmioty codziennego użytku na stole i w ogrodzie X. Manufaktura mebli Michała Piotra Radziwiłła w Szpanowie Wernisaż uświetni występ zespołu ZAGAN ACOUSTIC. Zagan Acoustic tworzą czterej wykształceni klasycznie nietuzinkowi instrumentaliści. Każdy z muzyków wnosi do zespołu swoje indywidualne spojrzenie, wpływające ostatecznie na brzmienie całego kwartetu. Grupa powstała w 2006 roku  na Akademii Muzycznej w Gdańsku z inicjatywy Joachima Łuczaka i Pawła Zagańczyka – od którego nazwiska pochodzi nazwa zespołu. W repertuarze muzyków znajdują się głównie autorskie kompozycje. Koncert zrealizowany w ramach współpracy Warszawskiej Opery Kameralnej i Fundacji Luna Plus. Historia majoliki nieborowskiej: W  1881 roku Michał Piotr Radziwiłł założył w swym majątku w Nieborowie manufakturę majoliki, która mieściła się  w dworskiej oficynie. Manufakturą majoliki artystycznej kierował sprowadzony z Francji syn polskiego emigranta politycznego Stanisław Thiele, specjalista wytopu ceramiki majolikowej. Manufaktura zatrudniała pracowników  i dekoratorów rekrutujących się spośród uzdolnionych młodych mieszkańców pobliskich wsi oraz uczniów warszawskiej Szkoły Rysunkowej Wojciecha Gersona. Działała bardzo wydajnie do 1885 roku, rozprowadzając swoje wyroby na znacznym obszarze Królestwa Polskiego i zachodnich guberni Cesarstwa Rosyjskiego. Ukoronowaniem działalności manufaktury była urządzona w czerwcu 1884 w Hotelu Europejskim w Warszawie wielka wystawa wyrobów majolikowych z Nieborowa, która spotkała się z dużym zainteresowaniem publiczności warszawskiej. W 1886 roku nastąpiło załamanie produkcji, spowodowane nasyceniem rynku wyrobami i zmianą gustu odbiorców. Książę odsprzedał część urządzeń Stanisławowi Thiele, który już na własną rękę, lecz z miernym skutkiem prowadził produkcję majoliki jeszcze do 1897 roku. W okresie rozkwitu manufaktura produkowała ozdobne piece i kominki, wazony i amfory, żardiniery i wazy, talerze  i drobne przedmioty o przeznaczeniu użytkowym i dekoracyjnym. Projektowaniem i dorywczym zdobieniem wyrobów zajmował się sam książę-właściciel i dyrektor Stanisław Thiele, a obok nich rzeźbiarz Sławomir Celiński, który kształtował formy modelowe. Zdobieniem zajmowali się malarze dekoratorzy, wśród których do najzdolniejszych należeli Franciszek Szewczyk, Józef Demczyński, Jadwiga Hyżycka, siostry Celina i Jakóbina Zarembianki, Julia Suska. Wyroby manufaktury nieborowskiej sygnowane były do 1885 roku znakiem fabrycznym MPR (Michał Piotr Radziwiłł) zwieńczonym mitrą książęcą, a od 1886 wiązaną sygnaturą ST (Stanisław Thiele) umieszczoną obok znaku książęcego. Od 1889 sygnatura ST była stosowana już samodzielnie. Obok tych znaków spotyka się często sygnatury malarzy dekoratorów oraz niekiedy cyfry oznaczające daty lub numery serii wyrobów. Ceramika nieborowska produkowana była z miejscowej glinki, którą poddawano obróbce właściwej dla technologii majolikowej - czerep wypalano w temperaturze 800-900°C, po czym pokrywano glazurą cynową, zdobiono tlenkami metali i powtórnie wypalano w tzw. wielkim ogniu w temperaturze 1000-1100°C, podczas którego  w szkliwo wtapiały się utleniające  barwniki. Kolorystyka wyrobów określona była gamą barwną używanych do malowania tlenków metali: żelaza (czerwień), kobaltu (błękit), miedzi (zieleń), antymonu (żółć), manganu (fiolet i czerń). Formy i motywy dekoracyjne początkowo były oparte na wzorach historycznych włoskich wytwórni majolik w Castel Durante, Urbino, Faenzie, francuskich manufaktur w Nevers, Moustiers i Rouen oraz holenderskiej w Delft. Później, pod wpływem krytyki prasowej Bolesława Prusa, książę sięgnął do motywów narodowych i treści patriotycznych, czerpanych z historii Polski,  z rodzinnego pejzażu oraz z życia codziennego. W latach 1903-1906 działalność manufaktury wznowił znany rzeźbiarz i ceramik Stanisław Jagmin, który produkował nieglazurowaną ceramikę opartą na formach wykopaliskowych celtyckich i prasłowiańskich, a później nowoczesną ceramikę secesyjną z zastosowaniem wielobarwnych szkliw dekoracyjnych tzw. flambé. We wrześniu 1982 roku, w sto lat po uruchomieniu manufaktury Michała Piotra Radziwiłła została reaktywowana działalność współczesnej wytwórni ceramiki artystycznej w Nieborowie oraz  została urządzona stała wystawa majoliki artystycznej z manufaktury radziwiłłowskiej.

Podziel się
Oceń

Napisz komentarz

Komentarze

PRZECZYTAJ
Reklama
Reklama
Reklama