Audycje

Tanya Valko - arabistka, autorka "Sagi orientalnej", właśnie ukazał się kolejny jej tom, już 14, "Arabska kochanka". Czy każda arabska kochanka jest gorąca jak wulkan i piękna jak rajska hurysa? Tanya Valko w rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą mówi o poligamii w krajach arabskich, o małżeństwach z kilkuletnimi dziewczynkami, a także o tym, co dzieje się na granicy polsko-białoruskiej. Dlaczego muzułmańskie rodziny ryzykują życiem, żeby przedostać się do Niemiec? Tanya - po raz pierwszy wyjechała do Libii w wieku 21 lat. Prawie 20 lat mieszkała w krajach arabskich, najdłużej, bo prawie 15 lat, w Libii, a później 5 lat w Arabii Saudyjskiej, 6 lat żyła w Indonezji, w najliczniejszym kraju muzułmańskim na świecie. W 2018 roku – po ponad 25 latach spędzonych na obczyźnie powróciła do Polski. "Arabska Kochanka" - wielbiciele sagi spotkają w "Arabskiej kochance" całą rodzinę Salimich w towarzystwie nowych postaci. Zapraszam również nowych Czytelników do rozpoczęcia przygody z Orientalną serią, gdyż każdą część sagi można czytać bez znajomości poprzednich, kolejne tomy stanowią bowiem zamknięte całości - zapewnia Tanya.

Młody, zdolny, obiecujący, w rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada w swych muzycznych poszukiwaniach. Idzie czasem pod prąd, potrzebuje chwili refleksji i stara się nie ulegać modom muzycznym. „Stop The Party” i „All I need is” to jego premierowe single. Podpisał kontrakt ze znaną wytwórnią MAGIC RECORDS, zamierza całkowicie poświęcić się muzyce i ma nadzieję, że wkrótce światło dzienne ujrzą jego kolejne utwory. Pisze, komponuje i produkuje muzykę, ceni sobie niezależność.

Magdalena Kawka - pisarka. Jeśli jeszcze nie byliście we Lwowie, to dziś taką niezwykłą podróż odbędziemy. Zabierze nas w tę podróż Magdalena Kawka pisarka z Poznania, która opowiada o swoich związkach z tym wyjątkowym miastem i o ludziach, dzięki którym odkryła dla siebie Lwów. Lwowska Odyseja, czyli Pora westchnień, pora burz, Powrót z piekła i najnowsza część sagi Nowy początek. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajda opowiada o rodzinnych związkach ze Lwowem, o babci, która z tego miasta nigdy "nie wyjechała" i o swoim dojrzewaniu do podjęcia tego tematu. nakomita powieść o trudnych ludzkich relacjach w jeszcze trudniejszych czasach. Po prawie sześciu latach wojna wreszcie się kończy. Niestety, rodzina Lindnerów nie może w pełni cieszyć się wolnością. Tak długo na nią czekali, ale okazało się, że ta, która nadeszła, jest inna, niż ją sobie wyobrażali. Zamiast rozpocząć nowe życie wyzwolonym Lwowie, zostają deportowani. Pakują więc dobytek do bydlęcych wagonów i razem z setkami tysięcy innych repatriantów z Kresów ruszają na Ziemie Odzyskane, tyleż obiecane, co niechciane. Po długiej, męczącej i pełnej dramatycznych wydarzeń podróży trafiają do niewielkiego, opuszczonego przez Niemców miasteczka na Pomorzu Zachodnim, gdzie wciąż jeszcze unoszą się duchy dawnych mieszkańców. Lilka, Michaś, Marianna i Gustaw bardzo tęsknią za Lwowem. Muszą jednak zaakceptować nową rzeczywistość, co okazuje się trudne w poniemieckich realiach, wśród przybyszów z całej Polski, nie zawsze dobrych i życzliwie nastawionych do sąsiadów. W dodatku zły los nie zamierza o nich zapomnieć i jeszcze nie raz upomni się o swoje… Gustaw nie może się pogodzić z tym, że Szura została z matką na Ukrainie, Lilka obsesyjnie tęskni za ukochanym, o którym nie ma żadnych wieści, a Marianna pewnego dnia staje twarzą w twarz z demonem, który tym razem nie przyszedł z zewnątrz, tylko mieszkał w niej samej. We Lwowie urodzili się moi dziadkowie. Po wojnie przyjechali na Ziemie Odzyskane, ale do końca życia nosili w sercu tamten świat katulających się tramwajów, śpiewnie zaciągających handełesów i burzliwej młodości, spędzonej w tym najpiękniejszym z miast.

#rozmowynieprzypadkowe Mietek Jurecki - basista, gitarzysta, kompozytor i aranżer, znany z występów z legendarną Budką Suflera, ale nie tylko, współpracował m.in. z Urszulą, Martyną Jakubowicz, Perfectem, Zdzisławą Sośnicką. Jak sam przyznaje trudno wskazać artystę, z którym nie współpracował. Nagrał ponad 350 płyt, koncertował w Polsce i zagranicą, to są tysiące koncertów. Jako doskonały basista na brak propozycji nie narzekał. Właśnie nagrał kolejną solową płytę "Telefon zaufania". Płyta ukazała się 5 listopada nakładem BNB RECORDS i zawiera dwa krążki: "HOMO SAPIENS" i "TELEFON ZAUFANIA". W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada nie tylko o ważnych momentach swojej muzycznej biografii - chociażby o tym, jak trafił do Lublina, gdzie zapuścił korzenie, ale także marzeniach, które realizuje i muzyce, która daje nieśmiertelność. Brzmi patetycznie, ale tak właśnie jest. Nie zastanawiałem się długo nad tym w jaki sposób uczcić swoje 65–te urodziny. Jest dla mnie oczywiste, że skoro jestem muzykiem, to powinienem taki jubileusz uczcić muzycznie. Postanowiłem tym razem nie nagrywać kolejnego albumu z melodyjnymi piosenkami, chociaż od melodii nie ucieknę, ponieważ urodziłem się w kraju słowiańskim, gdzie najważniejszą wartością muzyczną jest właśnie melodia. (...) Mój nowy solowy album zawiera muzykę, która na przestrzeni lat zawsze bardzo mnie pociągała, natomiast do tej pory nie miałem okazji skomponować jej i nagrać. Jak pewnie Państwo usłyszycie, nadal nie przejmuję się modnymi stylami i wskazówkami decydentów medialnych. Gram tak jak lubię i jestem dumny z tego, że w moim wieku stać mnie na tyle muzycznej energii.(...). Oto niektóre utwory z jego najnowszej płyty: „Nie wszyscy umierają”: słowa: Stanisław Głowacz, muzyka: Mieczysław Jurecki – jest to pierwszy singel promujący ten album „Nie kocha mnie już”: słowa: Bogdan Olewicz, muzyka: Mieczysław Jurecki „Młodzi zdolni”: słowa: Tomasz Zeliszewski, muzyka: Mieczysław Jurecki „W Kieracie”: słowa: Stanisław Głowacz, muzyka: Mieczysław Jurecki

Myśliwy z prawie 50-letnim stażem, członek Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego i długoletni prezes Koła Łowieckiego Nr 1 Bzura. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada o swoich pierwszych polowaniach, o broni, którą młodzi ludzie chcą mieć i tylko dlatego niektórzy zostają myśliwymi, o zasadach, które obowiązują w świecie myśliwych. Po co strzelają myśliwi, skoro 70 proc. polskiego społeczeństwa nie akceptuje łowiectwa.

15 książek w ciągu 6 lat. Aneta Krasińska - autorka kilkunastu powieści obyczajowych, w których często porusza tematy tabu. Debiutowała w 2015 r. Z wykształcenia humanistka, z zamiłowania pisarka, ogrodniczka, podróżniczka i miłośniczka sztuk wszelakich. Właśnie ukazała się jej 15 książka „Gorzki smak marzeń” kontynuacja poprzedniej – „Słodki smak marzeń”. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada o miejscu, w którym mieszka - i tworzy - Bożej Woli - o początkach swojej twórczości, a można powiedzieć, że pisanie ją uratowało - i oczywiście o swojej najnowszej książce. Słodki smak marzeń (tom 1) i Gorzki smak marzeń (tom 2) to współczesna dylogia o życiu zdominowanym przez pracę i karierę zawodową, w którym brakuje czasu i siły na głębsze uczucia, a kiedy przychodzi chwila refleksji, okazuje się, że może być już za późno na zmiany. Laura Kosińska to 34-latka, która po zdaniu matury wyjechała z małej miejscowości pod Przemyślem i zaczęła studia w Warszawie. Zachwycona urokami miasta postanawia w nim osiąść na dłużej. Znajduje pracę w renomowanej agencji reklamowej i kupuje mieszkanie na Woli. Teraz musi zarobić na swoje utrzymanie, a to wymaga zaangażowania i sporych poświęceń. Kolejne wydarzenia są zaskoczeniem zarówno dla bohaterki jak również dla czytelników.

Ludwik Skrzypek - dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Sochaczewie. Muzyk i dyrektor w jednej osobie. Z czego trzeba w tej sytuacji zrezygnować, a może możliwa jest symbioza tych dwóch funkcji? W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą wyjaśnia, dlaczego akordeon to instrument niedoceniany, chociaż kompozycje na akordeon powstawały i powstają? Na szczęście młodych ludzi, którzy wybierają właśnie ten instrument nie brakuje, o czym świadczy chociażby istnienie orkiestry akordeonowej w sochaczewskiej Szkole Muzycznej.

Waldemar Bronicz - rocznik 1958, właściciel biura rachunkowego. Pasjonat i hobbysta starej fotografii. Autor licznych publikacji w prasie regionalnej na temat historii starych zakładów fotograficznych Sochaczewa, Skierniewic, Żyrardowa i Łowicza Właściciel portalu www.starafotografia.pl i strony www.bronicz.pl autor trzech książek: Wspomnienia z dawnego Chodakowa, Kufer wspomnień, Wszystko jest wspomnieniem. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada, od czego zaczęła się jego pasja, kim byli ludzie tworzący fabrykę jedwabiu w Chodakowie, a także o tym, jak w świecie odnajduje potomków tych, którzy mieszkali w Chodakowie. WSPOMNIENIA Z DAWNEGO CHODAKOWA - pierwsza publikacja, od niej wszystko się zaczęło. Pamiętam dawny Chodaków i ludzi którzy tutaj mieszkali. Pamiętam sklepy i dawne ulice. Ciągły gwar osób spieszących do fabryki i syrenę oznajmiającą rozpoczęcie dnia pracy. Często zadaję sobie pytanie jak Chodaków wyglądał w okresie międzywojennym, ilu wspaniałych ludzi tu przyjechało z Paryża, Wiednia, Petersburga, Odessy, Dublina, Lwowa czy Krakowa. Jak z małej, nikomu nieznanej miejscowości, stał się znaczącym ośrodkiem przemysłu chemicznego. Nieustannie poszukuję fotografii dawnej kadry inżynierskiej przedwojennego Chodakowa. Interesują mnie także wszyscy ci, którzy znaleźli tutaj pracę w fabryce jedwabiu, pobudowali sklepy, rozwijali drobne rzemiosło i związali swoje późniejsze życie z Chodakowem. Wiele z tych osób już nie żyje. Często pozostały po nich tylko stare fotografie, odkrywane i opisywane od nowa. Wszystko to przypomina swoistą podróż w czasie, a każda taka stara fotografia pokazuje kolejne zapomniane wydarzenia i zapomnianych ludzi. To wszystko zaczyna wciągać coraz bardziej, padają coraz to nowe pytania, na które nie zawsze można jeszcze znaleźć odpowiedź. Zapraszam wszystkich do lektury mojej książki. Być może znajdziecie Państwo choć cząstkę waszego dzieciństwa, lat szkolnych i lat pracy. Chodaków był dla wielu z nas jedynym miejsce na ziemi. Chciałbym, aby pozostał w naszych wspomnieniach jak najdłużej. Kiedyś mówiono ,że Chodaków to dziesięć chałup i dwudziestu złodziei. Musiało to być jednak bardzo dawno temu , zapewne jeszcze w dziewiętnastym wieku. Podobnie jak pobliska Żelazowa Wola , nie wyróżniał się wtedy niczym nadzwyczajnym. Jak głosiło przysłowie to właśnie tutaj diabeł mówił dobranoc lub jeżeli ktoś chciał jeszcze bardziej przekonywująco wyrazić swoje uczucia - „ psy szczekały dupami ...

Beata Sabała Zielińska - autorka książki TOPR. Nie każdy wróci. Czy jest ktoś, kto nie śledził, nie komentował, nie angażował się emocjonalnie w walkę o życie grotołazów uwięzionych w Jaskini Wielkiej Śnieżnej? W Polsce wrzało, w domach ratowników TOPR-u tymczasem, w trwodze wypatrywano powrotu mężów, ojców, synów. A gdy piorun uderzył w Giewont, zabijając cztery osoby i raniąc ponad sto pięćdziesiąt, pojęcie górskiej tragedii nabrało innego charakteru. Ta książka to relacje ratowników TOPR-u, świadków wypadków i ich ofiar, opinie ekspertów, głos środowisk górskich. I…kobiet- matek, żon, partnerek. Tych, które muszą cierpliwie czekać. To książka pełna emocji - strachu, smutku i bólu. Nie ma w niej nadziei. Wszystkie iskry wiary, które zapalają się na chwilę w opowieściach bohaterów, szybko gasną. Tak jakby Tatry mówiły: "Żarty się skończyły!". Pozostaje śmierć, która nie ma nic wspólnego z literackim romantyzmem. Jak ze stratą najbliższych radzą sobie ci, którzy zostają? Co widzą i czują patrząc na Tatry? W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą Beata Sabała-Zielińska przypomina wydarzenia, które opisała w swoje książce - TOPR. Nie każdy wróci. Beata Sabała-Zielińska - rodowita góralka, publicystka i dziennikarka radiowa, przez lata związana z Radiem ZET. Autorka i współautorka książek o Zakopanem. Zajmuje się głównie tematyką górską. Jej książki "TOPR. Żeby inni mogli przeżyć" i "Pięć stawów. Domek bez adresu" przez kilka tygodni nie schodziły z list bestsellerów.

Żaneta Gotowalska - autorka książki "Zanim pójdę. Długa droga zespołu Happysad". Czyta się tę książkę z ogromnym zainteresowaniem, ponieważ napisał ją ktoś, kto bardzo często był w środku wydarzeń, które opisuje. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą autorka mówi o wielu godzinach, które spędziła z członkami zespołu, o nagraniach, o pierwszych kontaktach, które wiązały się z wywiadami, jakie z nimi przeprowadzała jako dziennikarka, ale również o zauroczeniu fanki, która szalała pod sceną słuchając ich piosenek, a także o prowokacyjnym tytule swojej książki "Zanim pójdę..., To przecież tytuł kultowej piosenki zespołu. Zespół Happysad obchodzi w tym roku 20 lecie istnienia. Choć nie należą do muzycznego mainstreamu, ich piosenki znają wszyscy. "Zanim pójdę" to historia chłopaków ze Skarżyska-Kamiennej, którzy chcieli grać muzykę i dopięli swego. Żaneta Gotowalska - dziennikarka i wydawca w naTemat. Wcześniej menadżer ds. promocji w dziale Strategii Online Gazety Wyborczej. Pisze komentarze oraz teksty społeczno-polityczne i kulturalne. W 2020 nominowana do nagrody Grand Press w kategorii reportaż. Wcześniej redaktor i dziennikarz w Onecie oraz wydawca w NOIZZ. Pomysłodawca i realizator cyklu "Rozmowy na obcasach" w Wiadomościach Onetu.

Marcin Szczurski - wokalista, autor tekstów oraz kompozytor. Wygrał program “Jaka to melodia”, prowadził audycję muzyczną: “Co Autor miał na myśli? Historie pisane piosenkami” w radiu TOP i brał udział w konkursie dla talentów w Paryżu, czy polskim “Mam Talent”. Jest członkiem ZPAV i ZAIKS, a także ich stypendystą. Jego debiutancki album to „W poszukiwaniu siebie”. Sporo koncertował w Polsce i zagranicą (m.in. z zespołami hard-rockowym, folkowym, operowym, musicalowym). Bartosz Dziedzic powiedział, że “ma świetny wokal”, a Ela Zapendowska, że “mocny głos, silne vibrato, które się zapamiętuje”. Tak pisze o sobie: Mam 29 lat. Pochodzę z Opoczna, choć przez wiele lat mieszkałem w Warszawie, a obecnie w Krakowie. Jestem wokalistą, autorem tekstów oraz kompozytorem. Na co dzień analizuję dane (wcześniej m.in. Google), kształcę się na psychoterapeutę (Instytut Gestalt w Krakowie), prowadzę muzykoterapię, jestem szkoleniowcem, wykładowcą akademickim (WSEI w Krakowie), jestem członkiem ZPAV i ZAIKS, a także ich stypendystą. Dawniej sporo podróżowałem (79 odwiedzonych krajów, w których spędziłem minimum dzień), wydałem książkę (“Życie bez Internetu. Mój pierwszy przyjaciel” podobna stylistycznie do “Małego Księcia”), robiłem doktorat (Akademia im. L. Koźmińskiego w Warszawie), wygrałem program “Jaka to melodia”, prowadziłem audycję muzyczną “Co Autor miał na myśli? Historie pisane piosenkami” w radiu TOP i brałem udział w konkursie dla talentów w Paryżu, czy polskim “Mam Talent”. Muzyka gra w moim sercu najmocniej, dlatego nie mogę bez niej żyć i ciągle inwestuję w coraz lepsze piosenki, choć czasem częste odrzuty w branży muzycznej sprawiały, że było bardzo ciężko. Ze względu pochodzenie, predyspozycje genetyczne i fakt, że musiałem mierzyć się z wieloma niepowodzeniami mimo starań, cierpiałem na problemy emocjonalne, przez co leczyłem się w szpitalu psychiatrycznym w Babińskim w Krakowie. Muzyka, komponowanie mnie uratowały. Wiem, że są ludzie, którym moja muzyka towarzyszyła w ciężkich chwilach i wierzą w to, co robię i ja sam mam misję- dlatego chcę kontynuować pracę muzyczną. Występuję, śpiewam, piszę piosenki od 12 roku życia, czyli od 17 lat. Wydawnictwem Soul Records i dystrybucją e-muzyka i Empik ukazał się mój debiutancki album „W poszukiwaniu siebie”. Pomagali go tworzyć wybitni polscy producenci (m.in. Michał Kush, Michał Wasilewski, Patryk Kumór/ Dominic Buczkowski- Wojtaszek, Jan Smoczyński, Przemek Puk) i songwriterzy/ muzycy (m.in. Patrycja Kosiarkiewicz, Mimi Wydrzyńska, Wojciech Byrski, Maciej Mąką) współpracujący na co dzień ze znanymi artystami polskiej muzyki, zdobywcy np. Fryderyków. Poprzez moją muzykę chcę opowiadać o emocjach, problemach, trudach życia codziennego i poszukiwaniach swojego miejsca w świecie w różnych około-popowych melodyjnych, łatwych do zanucenia dźwiękach. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą mówi: Chciałem przełamać stereotyp faceta macho. Mam nadzieję, że PRAWDZIWY FACET - jedna z piosenek na debiutanckiej płycie - stanie się tematem do dyskusji, a mi pomoże zbliżyć się do tego, by móc zająć się muzyką na poważnie.

Wybory Miss i Mistera Ziemi Żyrardowskiej - tytuł najprzystojniejszego mężczyzny zdobył 30-letni Michał Mędygrał. Urodził się i mieszka w Żyrardowie, a na co dzień pracuje w rodzinnym gospodarstwie ogrodniczym. Weronika Kujawa - Miss Ziemi Żyrardowskiej 2021 jest studentką II roku prawa na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 7 roku życia jej pasją jest taniec towarzyski. Posiada najwyższą klasę taneczną w Polsce w tańcach latynoamerykańskich. Piotr Wiejcki - Mister Foto Ziemi Żyrardowskiej 2020 - zakwalifikował się do półfinału konkursu Mister Polski 2021. W rozmowie z Grażyną Bolimowską Gajdą mówią m.in o nadziejach, jakie wiążą z konkursami piękności. Może otworzą im drzwi do świata mody?

Marta Szarejko - "Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci?" - w książce znalazły się nie tylko rozmowy na temat zaburzeń występujących u najmłodszych, ale również lekarska ocena stanu systemu opieki psychiatrycznej dzieci w Polsce. Psychiatria dziecięca jest niedofinansowana. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada o tym, jak jej się udało nakłonić psychiatrów do rozmowy, nie było łatwo, skąd się biorą antagonizmy między psychiatrami mającymi prywatne praktyki i tym którzy pracują w państwowej służbie zdrowia. Ilu lekarzy tej specjalności mamy w Polsce i dlaczego tak mało? Dlaczego są to głównie kobiety? Ta książka jest nie tylko dla rodziców i nauczycieli, ale też osób, które chcą się dowiedzieć, jak zmieniała się rodzina, po co ludzie mają dziś dzieci i w jakie pułapki najczęściej wpadają. To pozycja także dla tych, którzy chcą się dowiedzieć, jak doszło do katastrofy psychiatrii dzieci i młodzieży w Polsce. Marta Szarejko (ur. 1983): dziennikarka, reportażystka. Autorka książki o bezdomnych Nie ma o czym mówić, za którą została nominowana do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus, i zbioru reportaży Zaduch o kompleksach osób z małych miejscowości mieszkających w dużych miastach. Za swoją bestsellerową książkę Seksuolożki. Sekrety gabinetów otrzymała studencką nagrodę Mediatory 2019 w kategorii ProwokaTOR. W 2020 roku ukazała się druga część wywiadów Seksuolożki. Nowe rozmowy. Publikowała w „Dużym Formacie”, „Wysokich Obcasach”, „Dwutygodniku”, „Nowych Książkach”, „Kulturze Miasta”, „Bluszczu”, „Chimerze”, „Pani”, „Elle”. Laureatka Konkursu Stypendialnego Fundacji im. Ryszarda Kapuścińskiego – Herodot.

Klaudia Wesołowska - pracuje i uczy się. Po raz pierwszy próbuje swoich sił w konkursie piękności. 20 lat, 175 centymetrów wzrostu, inne wymiary - 91/ 63/78. Waga - 52kg. Jeśli chodzi o głosowanie jest w czołówce 6 miejsce. Numer 138 na liście do głosowania. Głosować na wybrane kandydatki można za pomocą facebooka, instagrama, smsów oraz przez zakup wirtualnego biletu. Głosowanie rozpoczęło się 24 września i potrwa do 8 października do godziny 23.00. W dniu 9 października odbędzie się półfinał w Mareckim Centrum Edukacyjno-Rekreacyjnym w Markach , a na scenie zaprezentuje się 200 kandydatek do tytułu Miss i Miss Nastolatek Mazowsza. Podczas wydarzenia zostaną wyłonione finalistki. Trzymamy kciuki i zachęcamy do głosowania. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada o swoich doświadczeniach związanych z modelingiem i marzeniach o koronie Miss Mazowsza 2021, a potem Miss Polski.

Trener i zawodnik rugby. Na boisku od 16 lat, po raz pierwszy postawił nogę jako zawodnik na sochaczewskim stadionie w wieku 11 lat i tak już zostało. Ma 195 cm wzrostu, na boisku nie może być niewidoczny, ale jak zauważa, w rugby jest miejsce zarówno dla takich siłaczy jak on, jak i tych którzy wyróżniają się drobną sylwetką. Każdy ma zadanie do wykonania. Trenuje chłopców, którzy ukończyli siedem lat - to dolna granica wiekowa - ma nadzieję, że oni zasilą sochaczewski zespół. W rozmowie z Grażyną Bolimowską -Gajdą opowiada, jak z innymi kolegami z osiedla, trafił do zespołu, o relacjach z innymi zawodnikami, o tzw. trzeciej części meczu i zachęca do kibicowania.

Michał Krawczyk - Rocznik 1994. Zodiakalny strzelec. Absolwent pedagogiki. Mieszka w Warszawie. Poczucie humoru, dystans do siebie, optymizm, gadulstwo, kreatywność – to cały on. Fascynuje go świat sztuki i kultury. Lubi poznawać artystyczne dusze. Inspirują go ludzie i długie rozmowy z nimi. „Przypadek? Nie sądzę!” to jego debiut literacki. Od zawsze chciał pracować w rozrywce, a pisanie komedii mu na to pozwala. Jeśli praca za biurkiem, to tylko związana z tworzeniem książek. Chciałby zająć się pisaniem powieści pełnoetatowo. Mówi, że nigdy nie napisze kryminału, bo już w pierwszym zdaniu wiadomo byłoby kto zabił. Marzy o napisaniu sztuki teatralnej i scenariusza do filmu, a także o ekranizacji jednej ze swoich powieści. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą opowiada o swoim debiucie literackim, twierdzi, że to był przypadek. Najnowsza powieść "Kod ze zniżką" to kolejna komedia obyczajowa, tym razem w krzywym zwierciadle pokazuje życie na Instagramie. Michał ma oko i ucho wyczulone na nasze nawyki, schematy myślowe i językowe bon-moty: życie to nie koncert życzeń, minimalizm jest fajny, ale nie w łóżku, zabłysnęłaś teraz jak kołpak w Maluchu. Kolejna książka Michała już w styczniu.

Olga Gitkiewicz - laureatka nagrody Grand Press 2020 w kategorii Reporterska Książka Roku ("Nie zdążę") o wykluczeniu komunikacyjnym Polaków, wcześniej była książka „Nie hańbi” - tropiła w niej mechanizmy, które działają w relacjach pracodawca - pracownik, a właściwie pisała o ludziach, których rynek pracy połknie i wypluje. Teraz napisała książkę o Krahelskich: Hannie, Wandzie i Krystynie. KRAHELSKA. KRAHELSKIE Halina, Wanda, Krystyna. Trzy kobiety, jedno nazwisko. Legendarna inspektorka pracy, zamachowczyni z dobrego domu i warszawska Syrenka. Często je mylono, jeden życiorys rozpisywano na trzy albo – częściej – trzy zlepiano w jeden… W rozmowie z Grażyną Bolimowską Gajdą opowiada o podążaniu za prawdą, o tym dlaczego tym razem napisała biografię i pozostawiła na chwile tropienie społecznych relacji, chociaż jak przyznaje, te trzy niezwykłe kobiety pokazuje również poprzez społeczne uwarunkowania. Mówi też o uproszczeniach, które zawładnęły naszą świadomością i dlaczego buntuje się przeciwko nim, tym bardziej, że pisze o kobietach wyjątkowych. Dlaczego im trudniej otrzymać należne miejsce w historii.

Anna Karpińska - czy warto poświęcić spokojne życie dla pełni szczęścia i realizacji największego marzenia? Odpowiedzi na to pytanie poszukują bohaterki jej książki "Kiedy nadejdziesz". Jak mówi autorka - tematyka jej powieści koncentruje się wokół rodziny i jej problemów. Nie mogła więc pominąć milczeniem sytuacji kobiet, które nie mogą mieć dzieci. Czasem bardzo trudno zrealizować marzenie o własnym dziecku i wtedy niektóre małżeństwa decydują się na matkę zastępczą. Nie oceniam swoich bohaterów mówi Anna Karpińska, przyglądam się im i staram się przedstawić w sposób wiarygodny. Aleksandra i Jan przez wiele lat bezowocnie starają się o dziecko. Lekarze, mimo szczerych chęci, są bezradni. Maria i Władek są rodzicami Kaliny, która po wypadku porusza się na wózku. Pewnego dnia pojawia się szansa, że dziewczyna będzie chodzić o własnych siłach. Na operację potrzeba jednak fortuny, która jest poza ich zasięgiem. Dla tak zamożnych ludzi jak Jan i Aleksandra taka kwota nie stanowiłaby większego wyzwania. Kiedy Aleksandra i Maria spotykają się na swojej życiowej ścieżce, postanawiają wykorzystać okazję na szczęście - dla jednej i drugiej rodziny. Zawierają umowę, która wywróci ich świat do góry nogami. Droga, którą świadomie wybiorą, okaże się wyboista i pełna niespodzianek. Nie tylko dobrych. Ile warto poświęcić dla osiągnięcia szczęścia? Jak dużo trzeba za nie zapłacić? Historia dwóch zdeterminowanych kobiet, które ustabilizowane życie kładą na szali swoich pragnień. Anna Karpińska - autorka poczytnych książek obyczajowych, które cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem czytelników. Ukończyła politologię na Uniwersytecie Wrocławskim, uczyła studentów, była dziennikarką, wydawała książki, prowadziła firmę. Osiem lat temu porzuciła dotychczasowe życie zawodowe, całkowicie oddając się pisaniu powieści. Ma męża, trójkę dorosłych dzieci i troje wnucząt. Mieszka w Toruniu, weekendy spędza na wsi, przynajmniej raz w roku podróżuje gdzieś dalej, by naładować akumulatory. Nie wyobrażam sobie życia bez moich bohaterów, ale tworzę dla czytelników. To ich zainteresowanie stanowi dla mnie źródło satysfakcji i motywuje do pracy.

Fera - to dobra nazwa dla grupy muzycznej, chociaż trochę trwało nim pięciu członków zespołu uznało, że to jest To. Zespół Fera został założony we wrześniu 2020 roku w Warszawie - ale nie są muzycznymi debiutantami, każdy z nich ma za sobą muzyczne doświadczenia. - Od samego początku naszym celem było tworzyć muzykę szczerze, zgodną z naszymi sercami, upodobaniami i z dużą dawką emocji. Nazwaliśmy się FERA, co oznacza bestię po łacinie, ponieważ chcemy zaskakiwać - a mamy do tego zestaw całkiem szalonych muzycznych charakterów Naszą siłą jest energia jaką wydzielamy grając ze sobą. Ta energia, w połączeniu z coraz lepszym zrozumieniem siebie nawzajem, wspólnych wartości i celów, sprawia, że współpraca nad kompozycjami jest efektywna, a wyniki tej współpracy zawsze są ekscytującymi kombinacjami stylów każdego z nas. W rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą prezentują swoją debiutancką płytę "Morze". Adam Sułkowski i Piotr Zalewski zapewniają, że ich poszukiwania muzyczne, czasem eksperymentalne, nie mogą istnieć bez odbiorcy. Nie tworzą tylko dla siebie.

Zaczynała od współczesnej opowieści o miłości, teraz jest na etapie sagi rodzinnej, jaki będzie jej kolejny wybór? Tego nie zdradza, ale zapewnia, że cały czas jest "zapisana". Wioletta Sawicka zadebiutowała w 2014 roku powieścią „Wyjdziesz za mnie kotku?”. To wyjątkowa historia o miłości, przyjaźni i rodzinnych tajemnicach. Zachęcona sukcesem książki, wkrótce napisała jej kolejne dwa tomy: „Będzie dobrze, kotku” oraz „Jeśli się odnajdziemy, kotku”. Pisarka ujawniła, że historie zawarte w tej trylogii mają kilka wątków osobistych, a pisanie ich miało dla niej charakter terapeutyczny. Kolejne powieści i zmiana konwencji. W 2020 roku Wioletta Sawicka postanowiła spróbować nowej konwencji literackiej - powieści historycznej. Rozpoczęła pisanie sagi inspirowanej rodzinnymi losami. „Oleńka. Panna z Białego Dworu” to wzruszająca historia osadzona w 1913 roku na Wileńszczyźnie. Potem pojawiły się następne tomy: "Maria. Dziewczyna z kwiatem we włosach", "Franka. W obcym domu" i teraz otrzymaliśmy najnowszy tom: „Anna. Gorzki smak miodu”. A w 2022 roku ukaże się „ Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny”. I to będzie koniec sagi "Wiek Miłości Wiek Nienawiści", czyli rozstanie z rodzinną serią, ale jak zapewnia autorka, nigdy ze swoimi bohaterami się nie rozstaje i zabiera je ze sobą, nawet jeśli wyjeżdża na wakacje. Nad czym teraz pracuje nie zdradza, ale jak zapewnia w rozmowie z Grażyną Bolimowską-Gajdą cały czas jest "zapisana". Może zaskoczy nas kolejny raz i sięgnie po jeszcze inną konwencję literacką. Teraz daje nam do czytania tom: Anna Gorzki smak miodu", to historia trzynastoletniej Anny, która musi przeżyć w świecie, w którym panuje bezwzględny terror Sowietów.

Grażyna Plebanek - pisarka, felietonistka, absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka licznych powieści i opowiadań. Pracowała także jako dziennikarka "Gazety Wyborczej". Kilka lat spędziła w Sztokholmie, od 15 lat mieszka w Brukseli. Najnowsze książki Grażyny Plebanek to: „Rozbójniczki. Opowieść o ważnych kobietach” . Była obecna na Przystani w Plecewicach Podczas spotkania na Przystani w Plecewicach opowiadała również o swojej innej książce: „Bruksela. Zwierzęcość w mieście.” I o rozbójniczkach a czytelnicy pytali o Dziewczyny z Portofino, o Bokserkę, Nielegalne związki a także o jej felietony. W polityce które pisze wespół z Sylwią Chutnik.